Þrífa
Norrøn Ordbok - þrífa
Betydning av det norrøne ordet "þrífa"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet þrífa kan bety:þrífa
- þrífa
- pres. þríf; pret. þreif, þreift, þreif; pl. þrifu; part. þrifinn:—to clutch, grip, grasp, to take hold of suddenly or violently; hann þreif upp spjót, Nj. 8; hann þreif til hennar, Eg. 193; Hallfreðr þreif til hans ok keyrði undir sik, Fms. ii. 60; hann þreif til Þorsteins, Fs. (begin.); hann finnr barnit, þrífr upp síðan ok kastar í stakk sinn, Finnb. 214; hann þreif í feldinn stundar-fast, Grett. 114, 118; þrifu þeir þjóðgóðan, Am. 61; hann þreif um fótinn, Fms. viii. 368, v. l.; hann þrífr í tána, Hrafn. 15; þars vér á Þjaza þrifum, Ls. 51, 52, and passim.
- þrífa
- B. Prob. an altogether different word, arrd only used in the reflex. form, þrífask, þreifsk, þrifisk:—to thrive; hann bað hann ílla fara ok aldri þrífask, Nj. 19; engi fylkis-konungr þreifsk í landinu né annat stórmenni, Ld. (begin.); þá þrífsk hann ekki til skriðsins, Stj. 98; í hans kyni mundi allar þjóðir arf taka ok þrífask, be saved, Post. (Unger) 305, and passim in old and mod. usage.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚦᚱᛁᚠᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- begin.
- beginning.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
- mod.
- modern.
- reflex.
- retlexive.
Siterte verk og forfattere:
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Finnb.
- Finnboga Saga. (D. V.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Hrafn.
- Hrafnkels Saga. (D. II.)
- Ls.
- Loka-senna. (A. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Post.
- Postula Sögur. (F. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)