Væna

Norrøn Ordbok - væna

Betydning av det norrøne ordet "væna"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet væna kan bety:væna

væna
d, [ván; Engl. to ween]: = vænta, to hope for, with gen.; vændi honum enn með því miskunnar ok eilifrar dýrðar, Fms. v. 218: væna e-m e-u, þess bið ek, at þú látir eigi gipta konu frá mér, því væni ek þér, I count on that from thee, Glúm. 358; þá var honum vænt af Augustus öllu Gyðinga-landi, all the Jews-land was promised him by A., Mar.; mun hér mörgum manni saklausum vænt gráti í þessi ferð, many will have cause to weep, Sturl. iii. 233, v. l.
væna
2. to ween, think; í kveld væni ek, at ek heiti Úfeigr, Fms. v.i. 31; væni ek ok, at …, vi. 312.
væna
3. væna e-n e-u, to charge one with a thing, Hom. 109; væna e-n lygi, Nj. 134; tortrygð ok lygi vænd, Sks. 77; ef maðr vænir hana hóri ok kallar hana hóru, n. G. l. i. 70; nema maðr sé vændr konu þeirri, 30; sú er Guðrúnu (acc.) grandi vætti, Gkv. 3. 10; biskup hafði vænt sira Þorsteini, at …, given Th. to understand (cp. á-væningr), Ann. 1361.
væna
4. impers., vænir mik nú, at …, Fms. v.ii. 398.
væna
II. reflex., vænask e-s or e-n, to hope for; nú stendr maðr fé sitt í hendi öðrum manni, en hann vænisk heimildar-manni, n. G. l. i. 83; vænisk hann ok engra manna liðveizlu, Sturl. iii. 232.
væna
2. ef maðr vænisk því (boasts of), at hann hafi legit með konu, Gþl. 203; nú vænisk sá maðr því, er drap, at hinum yrði á sýnt þar er eigi varð, Grág. ii. 15; nú vænisk hinn því, at hann hafi drepit hann, 19; venisk eigi góðr maðr því, þó vándr maðr vænisk góðum konum, Skálda (Thorodd).

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚢᛅᚾᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Forkortelser brukt:

Engl.
English.
gen.
genitive.
gl.
glossary.
l.
line.
m.
masculine.
n.
neuter.
s. v.
sub voce.
v.
vide.
v. l.
varia lectio.
acc.
accusative.
cp.
compare.
L.
Linnæus.
impers.
impersonal.
pers.
person.
reflex.
retlexive.

Siterte verk og forfattere:

Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Glúm.
Víga-Glúms Saga. (D. II.)
Mar.
Maríu Saga. (F. III.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
Ann.
Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
Gkv.
Guðrúnar-kviða. (A. II.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Th.
Theophilus. (F. III.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Gþl.
Gulaþings-lög. (B. II.)
Skálda
Skálda. (H. I.)
➞ Se alle verk sitert i ordboken

Back