Ær
Słownik staronordyjski - ær
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ær"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ær
- f., gen. ær, dat. and acc. á; pl. ær, gen. á, dat. ám; with the article, ærin, ánni, ána, ærnar, ánna, ánum: older forms with changed vowel occur in ancient vellums, ́, ́na, ́nni, BS. i. 334. ll. 2, 12, 13; dat. ́um, Grág. ii. 305: [A. S. eowe; Engl. ewe; Lat. ovis; Gr. ὀίς]:—a ewe; ein ær, ærin, Grett. 137, BS. i. 330, 334; ær ok lamb, n. G. l. i. 59; sá er ́na á, Grág. i. 417, 418; á (acc.) blœsma, 427; lömb undan um, Grág. l. c.; ef dilk-ær eru, ii. 304; ef þeir selja ær til osts, 309, FmS. xi. 149; kýr ok ær, Nj. 236; höfðu ærnar gengit í brott, Fbr. 49; cp. á-sauðr, á-högg, á-bristir.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛅᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- dat.
- dative.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- gl.
- glossary.
- Gr.
- Greek.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- Lat.
- Latin.
- l. c.
- loco citato.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)