Birgr
Słownik staronordyjski - birgr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "birgr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- birgr
- adj. [O. H. G. birig, fertilis; unbirig, sterilis: sometimes in Edd. wrongly spelt byrgr: this form however occurs BS. i. 868, MS. the end of the 15th century]:—provided, well furnished; b. at kosti, Grett. 127 A, Sd. 170; viltú selja mér augun? Þá er ek verr b. eptir, FaS. iii. 384.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛁᚱᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- O. H. G.
- Old High German.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Sd.
- Svarfdæla Saga. (D. II.)