Bjalla

Znaczenie staronordyjskiego słowa "bjalla"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

bjalla

u, f. a bell, certainly an Engl. word imported into Icel. along with Christianity; bjöllu gætir, the keeper of the bell, is a nickname given by the heathen Icel. to a missionary, A. D. 998, Kristni S. (in a verse): hann vígði klukkur ok bjöllur, BS. i. 65, FmS. i. 233: bjalla is now esp. used of small bells, e. g. on the horns of sheep, but klukka of a church bell; cp. dynbjalla, Grett.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛁᛅᛚᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich