Eið

Znaczenie staronordyjskiego słowa "eið"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

eið

n. an isthmus, neck of land; mjótt e., Eg. 129; rastarlangt eið, Fms. ix. 402; hence the names of places, Satíris-eið, the Mull of Cantire, Orkn. 152; Skalp-eið, Scalpa (in Orkney), 244; Eiðar (a farm), Eiða-skógr (in Sweden), Eiða-fjörðr, Eiðs-berg, Eiðs-vágr, Eiðs-völlr (in Norway), Eið = Aith (in Shetland).

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛁᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich