Ein-hleypingr
Słownik staronordyjski - ein-hleypingr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ein-hleypingr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ein-hleypingr
- m. one who goes alone, hence a vagabond or person without hearth or home (cp. Scot. landlouper), Hrafn. 13; e. félausir, Stj. 398. Judges ix. 4 (‘vain and light persons,’ A. V.)
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛁᚾ-ᚼᛚᛁᚢᛒᛁᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- Scot.
- Scottish.
Prac i autorów cytowanych:
- Hrafn.
- Hrafnkels Saga. (D. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)