Erta
Słownik staronordyjski - erta
Znaczenie staronordyjskiego słowa "erta"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- erta
- t, to taunt, tease, with acc., Rd. 302, Hkr. iii. 130, Skálda 171, Fms. vi. 323; er eigi gott at e. íllt skap, a saying, Mirm.: reflex., ertask við e-n, to tease one, Fms. ix. 506.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚱᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- m.
- masculine.
- reflex.
- retlexive.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Mirm.
- Mirmants Saga. (G. II.)
- Rd.
- Reykdæla Saga. (D. II.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)