Fífill
Słownik staronordyjski - fífill
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fífill"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- fífill
- m., dat. fífli, pl. fíflar, a dandelion; the withered fífill is called bifu-kolla, q. v.: used in compds of divers wild flowers of similar kind, unda-fífill or skari-fífill, hawk-weed; Jakobs-f., Jacob’s staff; fjalla-f., common avens or herb bennet, geum; heiða-f., liver-wort, hepatica alba; tún-f. = common fífill, Björn, Hjalt.: metaph. a flower, blossom; renna upp sem fífill í brekku, to run up like a weed on a bank (of youth); fegri man eg fífil minn, I mind when my bloom was fairer, i. e. remember happier days, Eggert.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᚠᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- dat.
- dative.
- f.
- feminine.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- pl.
- plural.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Björn
- Biörn Halldórsson.
- Hjalt.
- Hjaltalín, Icelandic Botany.