Fjara
Słownik staronordyjski - fjara
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fjara"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- fjara
- að, (but fjarði, Korm. 118), to ebb; er fjarði, fjarar (pres.), Vm. 96, Korm. l. c.; fjara uppi, of a ship, to be aground, Hkr. i. 152; so, fjaraði um nótt út undan skipinu, the ship was left on dry land, Fms. xi. 241; fjarar nú undan skipinu, Ld. 56: metaph. to be upset, Str. 32 (badly): impers., skip (acc.) hans fjaraði uppi, his ship ran aground, Fms. iv. 65; sum skipin vóru þá uppi fjöruð, Hkr. i. 152.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᛅᚱᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- impers.
- impersonal.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- pers.
- person.
- pres.
- present.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Korm.
- Kormaks Saga. (D. II.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Str.
- Strengleikar. (G. II.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)