Fönn
Słownik staronordyjski - fönn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fönn" (lub fǫnn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- fönn (fǫnn)
- f., gen. fannar, pl. fannir, [cp. Gæl. feonn = white], snow, esp. a heap of snow, Landn. 154, Fms. iii. 93, Sturl. ii. 118, Sd. 164, Karl. 441, 501, n. G. l. i. 291; fannir, heaps of snow, Grett. 111 C, cp. fenna, fann-. In Norway Folge-fonn is the name of a glacier.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego fönn może być bardziej dokładnie napisane jako fǫnn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- esp.
- especially.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Sd.
- Svarfdæla Saga. (D. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)