Göng
Słownik staronordyjski - göng
Znaczenie staronordyjskiego słowa "göng" (lub gǫng)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- göng (gǫng)
- n. pl. [gangr], a passage, lobby; en ór kastala vóru göng upp í kirkju, Fms. ix. 523: freq. in mod. usage, of a narrow passage, baðstofu-göng, esp. when leading from the door to the sitting-room: metaph., gefa e-m göng, to give one free passage, xi. 283; kunna göng at orostu, to know the ways of fighting, vi. 387.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego göng może być bardziej dokładnie napisane jako gǫng.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- esp.
- especially.
- freq.
- frequent, frequently.
- l.
- line.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)