Hæfr
Słownik staronordyjski - hæfr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hæfr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hæfr
- adj. fit, proper, Fms. xi. 94, Stj. 92: fit for use, Germ. brauchbar, bækr hæfar, opp. to fánýtar, Am. 73; vaðmál hæft til klæða, Grág. ii. 341 B; engu hæfr, useless, worthless, Fms. ii. 123; ú-hæfr, unfit, useless, Karl.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛅᚠᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- opp.
- opposed.
Prac i autorów cytowanych:
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)