Harma
Słownik staronordyjski - harma
Znaczenie staronordyjskiego słowa "harma"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- harma
- að, to bewail, with acc., Nj. 20, Fms. i. 47, ii. 229, Hom. 20, Bs. i. 105, passim; h. sik, to wail, Fms. iii. 8: impers., e-m harmar, it vexes one, one is vexed, Blas. 41, Háv. 44.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛅᚱᛘᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- impers.
- impersonal.
- m.
- masculine.
- pers.
- person.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Blas.
- Blasius Saga. (F. III.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Háv.
- Hávarðar Saga. (D. II.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)