Hjaldr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hjaldr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hjaldr

m., gen. rs, [cp. hildr, hjala, as galdr from gala], poët. a din, whence a fight, battle, Lex. poët. passim: as also in poët. compds, hjaldr-reifr, -gegninn, -móðr, -örr, -ríkr, -snjallr, -stríðr, -þorinn, adj. = martial, warlike; the sword is hjaldr-blik, -íss, -kyndill, -linnr, -skíð; the battle, hjaldr-el, -drif, -ganga; the shield, hjaldr-ský; a raven, hjaldr-gagl, -trani; a warrior, hjaldr-gegnir, -magnaðr, -remmir, -snerrandi, -týr, -viðurr: hjaldr-goð = Odin; vide Lex. poët.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛁᛅᛚᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich