Hjörr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hjörr" (lub hjǫrr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo hjörr może oznaczać:hjörr

hjörr (hjǫrr)

m., gen. hjarar and hjörs, dat. hjörvi, dat. pl. hjörum, Hm. 159, Hkv. 2. 22; gen. pl. hjörva; nom. pl. does not occur; [Ulf. hairus = μάχαιρα; A. S. heor; Hel. heru]:—poët. a sword, Vsp. 55, LS. 49, 50: a battle is called hjör-dómr, -drífa, -dynr, -él, -flaug, -fundr, -galdr, -göll, -gráp, -gráð, -hríð, -leikr, -mót, -regn, -róg, -rödd, -senna, -sálmr, -skúr, -stefna, -veðr, -þeyr, -þing, -þrima; a warrior, hjör-drótt, -drífr, -gæðir, -lundr, -meiðr, -móði, -njörðr, -njótr, -runnr; and adjectively, hjör-djarfr, etc.; the blood, hjör-dögg, -lögr; a shield, hjör-vangr, -laut, -þilja: from some of these compds it appears that ‘hjör’ was also used as a kind of missile; in adjectives, hjör-undaðr, part. wounded by a sword; hjör-klufðr, part. cleft by a sword: in poetry the head is called hjörr Heimdala, the sword of H., Landn. 231 (in a verse).

hjörr (hjǫrr)

II. in pr. names; of men, Hjörr; and in compds, Hjör-leifr: of women, Hjör-dís.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hjörr może być bardziej dokładnie napisane jako hjǫrr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛁᚢᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich