Hlóa
Słownik staronordyjski - hlóa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hlóa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hlóa
- ð, [A. S. hlowan; Engl. low], to bellow, roar, of streams or cascades, Gm. 29, an απ. λεγ., but no doubt to be thus explained, and not as in Lex. Poët.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᛚᚢᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- απ. λεγ.
- απαξ. λεγόμενον.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Gm.
- Grímnis-mál. (A. I.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.