Hörtl

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hörtl" (lub hǫrtl)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hörtl (hǫrtl)

n. [qs. hörkl or hörkull?], the roughness of frozen ground; það er hörtl í götunum, hörtl að ríða.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hörtl może być bardziej dokładnie napisane jako hǫrtl.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᛏᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich