Í-lendr
Słownik staronordyjski - í-lendr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "í-lendr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- í-lendr
- adj. naturalised, settled in a place, Gþl. 89, Eg. 346, Fms. i. 257, vi. 254.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁ-ᛚᛁᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)