Íri
Słownik staronordyjski - íri
Znaczenie staronordyjskiego słowa "íri"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- íri
- a. m. gossip, rumour, tattle; höfum vér heyrt nokkurn íra á, hvárt þú sér konungs-son eðr eigi, Fms. ix. 278, v. l., a απ. λεγ., hence prob. the mod. íra-fár, hurly-burly; í mesta írafári.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚱᛁ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- απ. λεγ.
- απαξ. λεγόμενον.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- prob.
- probably.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)