Jarmr
Słownik staronordyjski - jarmr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "jarmr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- jarmr
- m. [prob. identical with A. S. geomor; Hel. jamar; North. E. yammer; O. H. G. jamar; Germ. jammer, which words are else alien to the Scandin.]:—a bleating, Gullþ. 19; sauða-jarmr, the bleating of sheep, Hrafn. 7; fugls-jarmr, the ‘bleating,’ crying of birds, as the giantess calls the birds’ song, poët., Edda (in a verse), passim.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛅᚱᛘᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Germ.
- German.
- Hel.
- Heliand.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- North. E.
- Northern English.
- O. H. G.
- Old High German.
- poët.
- poetically.
- prob.
- probably.
- S.
- Saga.
- Scandin.
- Scandinavia, Scandinavian.
- þ.
- þáttr.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Gullþ.
- Gull-Þóris Saga. (D. II.)
- Hrafn.
- Hrafnkels Saga. (D. II.)