Jóð
Słownik staronordyjski - jóð
Znaczenie staronordyjskiego słowa "jóð"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- jóð
- n. [this interesting word is prob. akin to óðal, auðr, eðli, referring to an old lost strong verb, jóða, auð, throwing light upon the sense of these words]:—a baby, Edda 108, Rm. 38; jóð ól Edda, jósu vatni, Rm. 7; ól ek mér jóð, Gh. 14, Skv. 3. 60 (Bugge); eiga jóð, Vkv. 31; fæða jóð, Am. 103; jóðs aðal, a baby’s nature, poët. of one sucking like a baby, Ýt. 13: poët., arnar-jóð, úlfs, gyldis, örnis jóð, an eagle’s, wolf’s, giant’s kin, Lex. poët.; hauk-jóð, a hawk’s offspring, Rekst.; hún (the fox) á sér í holu jóð, hvað eiga þau að eta? Snót.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚢᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- poët.
- poetically.
- prob.
- probably.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Gh.
- Guðrúnar-hefna. (A. II.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)
- Skv.
- Sigurðar-kviða. (A. II.)
- Snót
- Snót, poems.
- Vkv.
- Völundar-kviða. (A. II.)