Jóð

Betydelsen av det fornnordiska ordet "jóð"

Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:

jóð

n. [this interesting word is prob. akin to óðal, auðr, eðli, referring to an old lost strong verb, jóða, auð, throwing light upon the sense of these words]:—a baby, Edda 108, Rm. 38; jóð ól Edda, jósu vatni, Rm. 7; ól ek mér jóð, Gh. 14, Skv. 3. 60 (Bugge); eiga jóð, Vkv. 31; fæða jóð, Am. 103; jóðs aðal, a baby’s nature, poët. of one sucking like a baby, Ýt. 13: poët., arnar-jóð, úlfs, gyldis, örnis jóð, an eagle’s, wolf’s, giant’s kin, Lex. poët.; hauk-jóð, a hawk’s offspring, Rekst.; hún (the fox) á sér í holu jóð, hvað eiga þau að eta? Snót.

Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᛁᚢᚦ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar