Kíf
Słownik staronordyjski - kíf
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kíf"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kíf
- n. [O. H. G. kip; Germ. keib; Dutch kijf; Swed. kif]:—a quarrel, strife, Art.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Germ.
- German.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- Swed.
- Swedish.
Prac i autorów cytowanych:
- Art.
- Artus-kappa Sögur. (G. II.)