Kjarkr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "kjarkr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

kjarkr

m. vigour, pith, energy; ór þér er barðr kjarkr allr, Fb. ii. 189; gat hann þá talit kjark í Berg rindil, BS. i. 808; þat segi þér at mér fylgi engi kjarkr, Fagrsk. 176; telja knell ok kjark (kirk, MS.) í þá, 655 xxvii. 24, BS. i. 654 (in a verse).

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᛅᚱᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich