Kjarr
Słownik staronordyjski - kjarr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kjarr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kjarr
- n., pl. kjörr; [Dan. kjær; Ivar Aasen kjerr and kjorr]:—copsewood, brushwood; kjörr ok skóga, Rm. 43; smávíði ok kjörr, Eg. 580; ok stingr niðr í jörðina undir eitt kjarr, Þiðr. 68; hann lét liðit fara í kjörr nokkur, Fms. viii. 79; þá er þeir riðu um kjörr nokkur, Orkn. 80; ok reið ek þér þar knút á kjarrinu, Hkr. iii. 265, Fms. vii. 123; fram um kjörrin, viii. 414; hrís-k., q. v.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᛅᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Ivar Aasen
- Ivar Aasen’s Dictionary, 1850.
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)
- Þiðr.
- Þiðreks Saga. (G. I.)