Köggull
Słownik staronordyjski - köggull
Znaczenie staronordyjskiego słowa "köggull" (lub kǫggull)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- köggull (kǫggull)
- m., pl. köglar, the joints in the fingers and toes; at af skýfðum fremstum köglum fóta ok fingra, Stj. 379; skeindisk Kormakr á þumal-fingri ok klofnaði köggullinn, Korm. 88, Sturl. i. 31; ok loddi köggullinn í sinunum, Lv. 86, Magn. 536: metaph. a small piece, mó-köggull, tað-k.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego köggull może być bardziej dokładnie napisane jako kǫggull.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᚴᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Korm.
- Kormaks Saga. (D. II.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- Magn.
- Magnús Saga jarls. (E. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)