Kvein
Słownik staronordyjski - kvein
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kvein"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kvein
- n. wailing, Bs. i. 40, ii. 140, Al. 55; andar-kvein, lamentation; harma-k., a dirge, freq. in an eccl. sense.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᛁᛁᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- eccl.
- ecclesiastical.
- freq.
- frequent, frequently.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)