Legill
Słownik staronordyjski - legill
Znaczenie staronordyjskiego słowa "legill"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- legill
- m. [Germ. lägel; Scot. leglin; prob. not from lögr, but through Germ. or Scot. from Lat. lagena]:—a cask, Stj. 128, 367, 388, Mar. 195, Sams. 28, freq. in mod. usage.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᛁᚴᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- freq.
- frequent, frequently.
- Germ.
- German.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- prob.
- probably.
- Scot.
- Scottish.
Prac i autorów cytowanych:
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)