Mænir
Słownik staronordyjski - mænir
Znaczenie staronordyjskiego słowa "mænir"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- mænir
- m., i. e. mœnir, [Dan. mönning], the ridge of a house, Fs. 42, Ísl. ii. 194, Sks. 146, Skíða R. 179; hús-mænir, q. v. mænir-áss, m. the ridge-rafter.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛅᚾᛁᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- q. v.
- quod vide.
- R.
- Rimur.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)