Mið-hæfi
Słownik staronordyjski - mið-hæfi
Znaczenie staronordyjskiego słowa "mið-hæfi"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- mið-hæfi
- n. a Gr. word [prob. = imperat. μεταβηθι, = go away]; the Orkn. S., in a report of Earl Rögnvald’s journey to Palestine in 1152, says that in Imbólar (= ἔμπολις? which the travellers took to be the name of a place) in Asia Minor when two persons met in a narrow lane the one used to shout, miðhæfi! miðhæfi! (answering to the Dan. varsko!), Orkn. 374.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚦ-ᚼᛅᚠᛁ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- Gr.
- Greek.
- imperat.
- imperative.
- n.
- neuter.
- prob.
- probably.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)