Miða

Znaczenie staronordyjskiego słowa "miða"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

miða

að, to shew, mark a place; miða til, en er læknirinn miðaði til hvar hann skyldi af skera, when the leech shewed where to make the cut, Fms. iii. 31:—miða á e-t, Eymundr hafði glöggt miðat á um kveldit hvar konungr hvíldi í tjaldinu, Fb. ii. 129; miðaði hann svá glöggt á, at þar sem hann sagði fannsk kista, Bs. i. 829: hann miðar glöggt, hversu …, he marks closely, how …, Hom. (St.):—miða við e-t, to mark a distance or place by another object; hlað hér vörðu, ok miða svá við þar sem eldrinn brennr, Gísl. 147: metaph., hvað er að miða við það, ‘tis no proper thing to compare with, it cannot be compared:—impers., e-u miðar, a thing moves, advances; honum miðar ekki.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚦᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich