Míga
Słownik staronordyjski - míga
Znaczenie staronordyjskiego słowa "míga"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- míga
- part. meig, meigt, meig, mod. még, mégst, még; pl. migu; part. migit; [A. S. mîgan; Lat. mingere], Edda 58, Grág. ii. 133, FaS. iii. 99, LS. 34, FS. 147, BS. i. 457.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚴᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- mod.
- modern.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Ls.
- Loka-senna. (A. I.)