Ná-bjargir

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ná-bjargir"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ná-bjargir

f. pl. ‘lyke-help,’ see nár; in the phrase, veita e-m nábjargir, to lend one ‘lyke-help,’ i. e. to close the eyes, mouth, and nostrils of a person immediately after death; hví hefir þú eigi veitt honum nábjargir er opnar eru nasirnar, why hast thou not lent him the ‘lyke-help,’ for the nostrils are open? Nj. 154; hann bað hvern varask at ganga framan at honum meðan honum vóru eigi nábjargir veittar, Eb. 70; hann lagði hann niðr í setið ok veitti honum þá nábjargir, Eg. 398, Bret. 32; cp. the Gr. ἰδων δε ὑ Κρίτων ξυνέλαβε το στόμα τε και τους ὀφθαλμούς (but not the nostrils as in the Northern rite), Plato’s Phaedo (sub fine); whereas with the Norsemen the closing the nostrils was indispensable, whence the phrase, lúka nösum, to have the nostrils shut = to die, see nös (nasar).

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚾᛅ-ᛒᛁᛅᚱᚴᛁᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich