Öngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "öngr" (lub ǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

öngr (ǫngr)

pron. adj. = eingi, none; see eingi, pp. 120, 121.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego öngr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Podobne wpisy:

• Öngr (II)