Ör-orðr
Słownik staronordyjski - ör-orðr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-orðr" (lub ǫr-orðr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ör-orðr (ǫr-orðr)
- adj. hasty of speech, frank, out-spoken, Eb. 104, Ó. H. 114, Finnb. 284, Bjarn. 34.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-orðr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-orðr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Finnb.
- Finnboga Saga. (D. V.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)