Ör-vita
Słownik staronordyjski - ör-vita
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-vita" (lub ǫr-vita)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ör-vita (ǫr-vita)
- and ör-viti (er-vita, Hkv. l. c.), adj. out of one’s senses, frantic; ærr ok ervita, Hkv. 2. 32; œrr ok örviti, Ls. 21; þá hljóp ek upp örviti, Fms. vii. 158, Mork. 191, l. c.; örvita hræðsla, mad fear, Mar. 1045; hón örvita, Greg. 12; banvænn ok nær örviti, sinking fast and well-nigh senseless, Fms. i. 86; dauðvána ok örviti, vi. 31.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-vita może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-vita.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᛁᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Greg.
- Gregory. (F. II.)
- Hkv.
- Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
- Ls.
- Loka-senna. (A. I.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)