Örna

Znaczenie staronordyjskiego słowa "örna" (lub ǫrna)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

örna (ǫrna)

gen. pl. business; see eyrendi β.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego örna może być bardziej dokładnie napisane jako ǫrna.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich