Ósvift
Słownik staronordyjski - ósvift
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ósvift"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ósvift
- n. adj., qs. of-svift; e-m verðr ósvift, to be stunted; þeim varð ósvift við þessa sýn. Fbr. 79; honum varð mjök ó. við óp þetta, Fb. i. 417 (vsvipt); en við þessi tiðendi varð honum svá ó., at hann mátti langa stund ekki mæla, Bs. i. 472; hinum varð svá ó. (dátt, Bs. i, l. c.) sem hann væri steini lostinn, Sturl. i. 211.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛋᚢᛁᚠᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- n.
- neuter.
- qs.
- quasi.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)