Reim
Słownik staronordyjski - reim
Znaczenie staronordyjskiego słowa "reim"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- reim
- f., pl. reimar, [Germ. rieme], a lash, thong, Bjarn. 19 (of a garter = hosnareim).
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᛁᛁᛘ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
Prac i autorów cytowanych:
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)