Rimma
Słownik staronordyjski - rimma
Znaczenie staronordyjskiego słowa "rimma"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- rimma
- u, f. a battle, tumult, fray; í þeirri rimmu ráku þeir Símon á braut, Clem. 37; í þeirri rimmu fékk hann fjögur sár, Sturl. iii. 30, Lex. Poët., freq. in mod. usage; ógna-hörð var r., Úlf. 7. 96. Rimmu-gýgr, f. ‘battle-ogre,’ the name of Skarpheðin’s battle-axe, Nj.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᛁᛘᛘᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- freq.
- frequent, frequently.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
Prac i autorów cytowanych:
- Clem.
- Clements Saga. (F. III.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Úlf.
- Úlfars-rímur.