1 rimma
u, f. a battle, tumult, fray; í þeirri rimmu ráku þeir Símon á braut, Clem. 37; í þeirri rimmu fékk hann fjögur sár, Sturl. iii. 30, Lex. Poët., freq. in mod. usage; ógna-hörð var r., Úlf. 7. 96. Rimmu-gýgr, f. ‘battle-ogre,’ the name of Skarpheðin’s battle-axe, Nj.