Rýta
Słownik staronordyjski - rýta
Znaczenie staronordyjskiego słowa "rýta"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- rýta
- t, [Swed. ryta = to roar], to squeal, of a wild boar or swine; rýtanda svini, Hm. 84; rýtandi ok emjandi, Fb. ii. 27; rýta man göltrinn ef gríssinn er drepinn, Þórð. 20 new Ed.; en hón (the sow) rýtti af raun, squealed with pain. Fas. i. 482.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᚢᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- Swed.
- Swedish.
Prac i autorów cytowanych:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Þórð.
- Þórðar Saga hreðu. (D. V.)