Seiða
Słownik staronordyjski - seiða
Znaczenie staronordyjskiego słowa "seiða"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- seiða
- d, [answering to síða, q. v.], to enchant by a spell; seiða seið, to work a spell. Gísl. 31; Gunnhildr lét þat seiða, at Egill skyldi aldri ró bíða. Eg. 403: s. til e-s, seiddi hón til þess í hallæri, at hvert sund var fullt af síld, Landn. 147; hann hefir látið s. til, at honum skal ekki vápn at bana verða nema hann, Nj. 44.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᛁᚦᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)