Síð-höttr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "síð-höttr" (lub síð-hǫttr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

síð-höttr (síð-hǫttr)

m. ‘Long-hood,’ one of Odin’s names, from his travelling in disguise with a hood over his head, Edda.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego síð-höttr może być bardziej dokładnie napisane jako síð-hǫttr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚦ-ᚼᚢᛏᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich