Sik
Słownik staronordyjski - sik
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sik"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo sik może oznaczać:sik
- sik
- acc. of the reflex. pron. (cp. sér, sín), also often spelt sek, esp. in Norse vellums and Grág. i. 50, 114, ii. 240, 241, etc., Js. 17, 20, Sks. 276 B, the later form sig:—Lat. se, self; ef þat drekkr sik sjálft, Gþl. 504; þeir hvíldu sik þar, Eg. 586; Gunnarr verr sik þar til er hann féll af mæði, Nj. 116; nú er at verja sik, 83; konungr tók stór gjöld af þeim er honum þóttu í sökum við sik, Eg. 589.
- sik
- 2. referring to the object in the sentence; Kári bað Björn hafa sik (viz. Björn) ekki frammi, Nj. 261.
- sik
- II. for the use of sik to form reflexive verbs, as a suffixed -sk, see ek (B) and Gramm. p. xxvi.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- cp.
- compare.
- esp.
- especially.
- etc.
- et cetera.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- n.
- neuter.
- pron.
- pronoun.
- reflex.
- retlexive.
- viz.
- namely.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Js.
- Járnsíða. (B. III.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Björn
- Biörn Halldórsson.