Sín-gjarn
Słownik staronordyjski - sín-gjarn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sín-gjarn"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sín-gjarn
- adj., prop. ‘selfish,’ ‘self-seeking,’ avaricious, covetous, Rd. 232, Hkr. iii. 361, Bs. ii. 160, Barl. 136; ðu síngjarn = Lat. O avare I Hom. 15.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚾ-ᚴᛁᛅᚱᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- prop.
- proper, properly.
Prac i autorów cytowanych:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Rd.
- Reykdæla Saga. (D. II.)