Skögul-tönn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skögul-tönn" (lub skǫgul-tǫnn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skögul-tönn (skǫgul-tǫnn)

f. [a corrupt form, qs. skæltönn?], a dog-tooth.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skögul-tönn może być bardziej dokładnie napisane jako skǫgul-tǫnn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚴᚢᛚ-ᛏᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich