Sköru-ligr
Słownik staronordyjski - sköru-ligr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sköru-ligr" (lub skǫru-ligr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo sköru-ligr może oznaczać:sköru-ligr
- sköru-ligr (skǫru-ligr)
- adj. brave, frank, bold, manly, imposing in appearance; mikill maðr vexti, s., Fms. vii. 102; s. maðr, a fine, stalwart man, Eg. 28, 199; ekki fríðr maðr sýnum en þó inn sköruligsti í yfirbragði, Ld. 18; vænn maðr at áliti, meðalmaðr at vexti, kvikligr ok s., Bs. i. 80; manna sköruligastr at sjá, Fb. i. 539; Magnús konungr var sköruligastr ok skjótligastr, Fms. vii. 63; mikill ok s., Finnb. 334; vex upp sveinninn, s. með miklu mannviti, O. H. L. 4: of a lady, hón var væn ok ætt-góð ok skörulig, Lv. 73; mikil kona ok s., Fs. 54, 86.
- sköru-ligr (skǫru-ligr)
- 2. of manners or things, fine; með sköruligum flutningi, with a manly pleading, Hrafn. 18; skörnlig ræða, a fine speech, Fms. vii. 102; sköruleg veizla, magnificent, Eg. 44; veita hit sköruligasta, Fms. i. 247; all-skörulig ferð, Fs. 85.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sköru-ligr może być bardziej dokładnie napisane jako skǫru-ligr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚱᚢ-ᛚᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- L.
- Linnæus.
- v.
- vide.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Finnb.
- Finnboga Saga. (D. V.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- O. H. L.
- Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)
- Hrafn.
- Hrafnkels Saga. (D. II.)