Sljófa
Słownik staronordyjski - sljófa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sljófa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo sljófa może oznaczać:sljófa
- sljófa
- að, to blunt, make blunt, Mar.; but usually in
- sljófa
- II. reflex. sljófask, sljófgask, to grow slow, dull, blunt, of a sword, Fas. i. 507; sýn (the sight) sljóvask, Stj. 86, Fms. ii. 286; minnit sljófast, Bs. ii. 110; sýn sljófask, Stj. 16, Fb. i. 471; sljófaðr, blunted, dull, Dan. slövet, Mar.; sljóvaðisk grimmleikr margra, Al. 126; sljófgaðisk skap jarlsins, was blunted, smoothed, Sturl. ii. 55.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛚᛁᚢᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- reflex.
- retlexive.
Prac i autorów cytowanych:
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)